Sjálfsmat

Jæja, áhuginn á blogginu fer greinilega minnkandi með hverjum deginum. Ekki það að mér er svosem sama. Ég tala þá bara við sjálfa mig enda finnst mér svo gefandi að sjá mína eigin rödd opinberlega. En talandi um opinberar raddir að þá sá ég Virkjunina seinasta fimmtudag. Og ég átti von á öllu svei mér þá. Mér hreinlega kveið fyrir því að sitja þarna í rúmlega tvo tíma og horfa á hundleiðinga absúrd sýningu sem ég mundi ekki skilja neitt í. En viti menn, Ég verð nú bara að segja að þetta verk var með því frumlegasta sem ég hef séð á fjölum leikhússins. Ekki það að viðfangsefnið var ansi klisjukennt. EN það var um manninn og náttúruna og hversu mikið við erum alltaf að skemma náttúruna og að við eigum nú bara að skammast okkar svolítið fyrir að fara svona með lítilmagnann og bla bla bla....En það besta við sýninguna að hún er sett fram á mjög frumlegan og krefjandi hátt. Þú ert actually beðin að hugsa á þessari sýningu, en því nenna leikhúsfarar svona yfirleitt ekki þannig að sýningin hefur fallið og ég verð að segja að allar þessar skelfilegu gagnrýnirsraddir sem hafa heyrst í Súsönnu Svavars ásamt fleirum finnst mér nú ekki alveg eiga rétt á sér. En ætli það sé nokkuð pláss fyrir svona sýningar í leikhúsinu lengur svona yfirleitt? Ég held eiginlega ekki og kannski var það aldrei raunin.
Annars, hvað finnst ykkur um að aularnir í hernum séu að fara frá landinu? Mér finnst þetta besta frétt síðan Rás Tvö kom til sögunnar!! Pæliði í því að losna við meirihlutann af þessu White/black/Hispanic trash liði sem sprettur úr ameríska hernum og hyskinu sem fylgir þessu liði....Ég er alveg rosalega glöð!
Lifið annars heil....fyrir utan hyskið í Hotown á Reykjanesi ofcourse....

Póstmódernismi og ,,Rokkælupary"

Hverjum datt eiginlega í huga að kalla vinaboðin okkar Grumpu Rokkæluparty? Þessar samkomur geta ekki verið meira dannaðar en þær sem við höldum. Það eina sem vantaði í ,,Rokkælupartýið" góða var að Karlrembur Reykjavíkur Testó og Sterón hefðu mætt með prjónadótið og bjöllur um hálsinn, sérhannaðar af betri helmingnum...En annars var góðmennt og fámennt í boðinu góða. Grumpa klikkar aldrei í eldhúsinu og kræsingarnar voru hinar yndislegustu. Annars hef ég ekkert heyrt í Grumpu síðan hún fór til Svíþjóðar. Ég var reyndar farin að hafa svolitlar áhyggjur af því að hún hefði ákveðið að setjast að í Luleå og væri komin í bæjarblokk og á sósíalinn. En áhyggjur mínar hurfu þegar ég hitti hana á Súfistanum forðum daga. En þar sat hún með gosbrunn í hárinu (samkvæmt nýjustu tísku í Svíaríki)og las bók um sænskt tungumál. ,,Hur man blir Svensk; Tio enkla skrev". Og ,,Hur man fångar ett maskulinskt hjärta med underbara svenska språk"....Ég veit ekki alveg hvernig ég á að bregðast við þessu en ég auglýsi hér með eftir lausnum.
Annars fór ég í leikhús í gær, á sýningu sem hefur slegið rosalega í gegn. En það er Pétur Gautur í Kassanum (Þjóðleikhúsinu) og í leikstjórn Balta. Sýningin er vægast sagt mjög góð og segir manni mikið um mannlegt eðli. Það er reyndar ekki alltof auðvelt finnst mér að verða hrærður í leikhúsi. Leikhúsið er alltaf einhvern vegin svo óhemju ýktur leikur og svo miklir tilgbrigðir að sagan týnist mjög oft í sýningunni sjálfri. Það er stundum eins og leikararnir kaffæri sjálfa persónuna því að þeir eru að auglýsa sjálfan sig frekar en að túlka persónu eða texta. En í sýningunni í gær varð ég hrærð og snortin. Mér fannst Ólafía Hrönn ofsalega góð í hlutverki móður Péturs, og reyndar fannst mér allir ofsalega góðir og skila sínu mjög vel. Annars er ég að fara að sjá Virkjunina á fimmtudaginn kemur og sú sýning hefur víst ekki fengið nægilega góða dóma. Það verður interesting að bera saman.