Komin i bæinn

Búin að hlaupa ein á ströndinni í hvíta flaksandi kjólnum og gráta ástina einu. Forska varð reyndar svolítið kalt á þessum hlaupum. En það var mjög fínt að sitja á ströndinni og lesa fræðibækurnar mínar með bestu list. Það var mjög skemmtilegt, svona þangað til að vindkviða reif af mér bókina og ég eyddi restini að deginum í að týna pappírinn upp úr fjörunni og týna þangið og krabbanna af bókarkápunni og úr hárinu á mér. en ekki halda samt að sveitin sé eitthvað hættuleg. Það er af og frá. Hún hreinsar huga og sál og hún hreinsar mann líka af ástinni. hann er farin til Ameríku aftur og kemur aldrei aftur til mín. Æi, ég er nú ansi leið yfir þessu öllu saman. hélt virkilega að ég væri núna búin að finna minn prins. En allavega, veröldini hættir víst ekki að snúast þó að forski fari í fýlu. Það þýðir víst ekkert annað en að sættast við örlögin og halda áfram að lesa bækur í bókhlöðunni. hvað er hægt að gera annað?
Segiði mér brandara og komið mér í gott skap :) Ég treysti á ykkur bloggara.