The faceslapper

Það var þó aldrei að Forski yrði alveg brjál og lemdi sinn heittelskaða létt á kinnina og æpti á hann fúkyrðum sem sæma myndu frekar í Harlem eða Brooklyn. Jú, viti menn, haldiði ekki að ástarsambandið hafi allt farið útum þúfur (eins og það hafi ekki verið þegar farið útum þúfur, holt og hæðar....) seinustu helgi. Eftir situr Forski harðákveðin í því að hitta aldrei fyrir mann sem hlustar á Michael Bolton og helst ekki að tala við mann sem kann einu sinni ensku. Ég held að ég fari næst á deit með Færeyingi frekar sem mætir í gúmmístígvélunum með arfa í hendinni.
þetta er nú búið að vera meiri ævintýrið. Núna er ég ekki kölluð annað heima hjá mér nema the faceslapper. Og nú fæ ég öllu mínu framgengt því nú eru allir hræddir við að fá kinnhest ef ekki allt gengur eins og í sögu hjá Forska. en þar sem Forski er nú friðsæl manneskja með eindæmum þá er náttúrulega engin hætta á slíkt muni gerast. Þetta með að hlaupa hægt á ströndinni endaði eiginlega bara í sandkasti, kaffæringu og almennum slagsmálum. Þannig að nú erum við bæði í rifnum fötum, hundblaut og öll útötuð í sandi. þannig endaði strandferð sú.
Annars er útgáfupartý hjá Tensai San núna um næstu helgi og hlakka ég mikið til að mæta. það er aldrei leiðinlegt að standa með kampavínsglas í fínum skóm og spjalla eitthvað viturlegt og menningarlegt við bókmenntagúrúa og aðra merkismenn. Maður verður nú að reyna að troða sér inn í bókmenntaakademíuna svo maður fái nú kannski eitthvað af atómljóðunum útgefið eftir allan þennan lærdóm og vinnu.