Forskaren er að drukkna í verkefnum, en situr samt hérna uppi á fjórðu hæð í Þjóðarbókhlöðunni og skrifar á bloggið. En einhverstaðar verður maður að fá frið til að veita hugsunum sínum útrás og segja eitthvað af viti. Núna eins og er, er Forskaren að skrifa ritgerð um Pan. Pan var guð hirðingjanna í forngrískri goðafræði og var semsagt hálfur maður og hálfur geit. Hann er æstur og lostafullur á daginn og á næturnar getur hann hrætt úr fólki líftóruna vegna ærslagangs. En þaðan kemur orðið Panic. Ég er semsagt í algjörum Panik núna því að ég kem bara ekki einu anskotans orði niður á blað í þessari annars mjög svo áhugaverðu ritgerð. Kannski veit Pan að ráðagerð minni og hefur plantað sér úti í horni í herberginu mínu og sett í mig panik. Það er kannski ástæðan fyrir þessum flautuleik sem ég heyri endalaust í hausnum á mér þegar ég er að reyna að skrifa eitthvað. Pan spilaði á flautu og dansaði úti á engi á daginn. Ég finn einmitt til mikillar löngunar til að dansa þessa dagana og mér finnst ég með eindæmum lostafull og þokkaleg þessa vikuna. Mig langar helst til að liggja undir tré (hvar sem það finnst nú hér á Íslandi) og faðma að mér þokkafullan karlmann (ég veit reyndar alveg hvar hann finnst). Ekki hjálpar veðrið þar sem sólin er komin hátt á loft og gott ef hitinn er ekki komin alla leið upp í 3 stig °C og allir að stikna úr hita. Ég ætla að biðja til Seifs og athuga hvort hann geti gert eitthvað í þessu. Hvort hann geti ekki skellt svona eins og einum snjóbyl yfir höfuðborgina svo vorhugurinn hverfi í bili ásamt þessum dagdraumum um að ég sé að dansa úti á engi með honum Pan.