Vor í huga

Góðan daginn allir saman, Núna er farið að saxast á prófin og ritgerðirnar og ég sé loksins fyrir endann á þessu öllu saman. Forskaren var orðin svo hæper af allskyns isma að hún stóð sjálfa sig að því að tala látlaust þó að engin væri nálægt. Hárið er allt komið í flækju og allt er í drasli í kringum mig. Uppvaskið hrúgast upp og fötin sömuleiðis. Það eru bækur hérna útum allt og geisladiskarnir sömuleiðis. Tölvan er komin í overdrive eins og kaffivélin. Annars er mjög gaman að fylgjast með öðrum stúdentum í sama ástandi. Ég átti til dæmis leið upp í Árnagarð í gær og er ekki frásögu færandi nema að útgangurinn á liðinu þarna uppfrá var ekki beint til fyrirmyndar. Ekki það að ég passaði ágætlega í hópinn með mitt rótaða hár og í sama jogginggallanum síðan í apríl. Kannski er hægt að efna til keppni og gefa verðlaun fyrir þreytulegasta og verst farna stúdentinn. Sá sem vinnur fær glæsileg verðlaun....annars dettur mér ekkert í hug sem geta verið góð verðlaun fyrir svona glataða keppni. Annnrs, að öðru. Forskaren getur nú ekki verið frægur fyrir að vera í bókmenntafræði án þess að hafa séð handritin góðu. Þannig að einn góðan veðurdag í seinustu viku fór Forskaren í Þjóðmenningarhúsið og skoðaði íðilfögru handrit vora Íslendinga. Þetta eru tvímælalaust gersemar Íslands og gersemar miðaldabókmennta heimsins. Ég verð nú að viðurkenna að það munaði litlu að hægri höndin yrði lögð á hjartastað þegar Möðruvallabók og Flateyjarbók voru litnar augum. Stórmerkilegt safn og núna hvet ég alla tölvuleikja og kvikmyndanörda til þess að klæða sig í háskóna og fara og kíkja á skruddurnar góðu. Og það sem meira er að engin þarf einu sinni að hætta sér útfyrir 101.